Rituelen

Mensen hechten aan rituelen. We zijn gewoontedieren, die het liefst willen weten wat er gaat komen, zodat we rustig ons leven kunnen leiden zonder veel stress en gedoe. Alles dat de gewone gang van zaken op zijn kop zet, moet zo snel mogelijk worden genormaliseerd, want we willen ons veilig voelen.

Wanneer je opnieuw wil beginnen moet je iets veranderen aan je rituelen en gewoontes. Je moet breken met bestaande patronen om plek te kunnen maken voor nieuwe. Je ontslag indienen betekent dat de rituelen van het werk verdwijnen: snoozen in de ochtend, de kop koffie na binnenkomst op kantoor, binnenkomende e-mails die het werk bepalen, de klok die soms tergend langzaam maar meestal veel te snel tikt waardoor het weer te laat is voor lunch en het bijna weer tijd is om naar huis te gaan, praatjes met collega's over het leven buiten de kantoormuren. Een nieuwe baan vangt een deel van de stress op, want hoewel je kopjes voor de koffie en je lunchmaatjes er anders uit zullen zien, blijven het snoozen en de praatjes naar alle waarschijnlijkheid een onderdeel van je leven.

Zonder een nieuwe duidelijke plek, zonder lunchmaatjes of koffie in de ochtend, voelt het nieuwe leven als een groot zwart gat van onbekende diepten. Natuurlijk kan je thuis koffie zetten, of met potentiële partners lunchen en jezelf ertoe dwingen vroeg te beginnen met snoozen. Maar de onbekende invulling van je werk, die gaandeweg pas duidelijk zal worden, gaat tegen alle natuurlijke menselijke gedragingen in.

Niet weten wat er straks gaat gebeuren of hoe mijn leven er de komende maanden en uiteindelijk jaren, zal uitzien, is soms angstaanjagend. Regelmatig heb ik het gevoel alsof ik in een bad met ijskoud water spring, dat me alle adem beneemt. Het is als dat typische sauna gevoel, waarbij iedere vezel in je lijf het uitschreeuwt: WAAROM? Waarom spring je in dit bad, nadat we net zo lekker lagen te soezen in de naar eucalyptus geurende hitte? En je weet, terwijl al die vezels je toeschreeuwen, dat die hitte inderdaad heerlijk en veilig was. Maar je weet dat, wanneer je uit het koude bad bent geklommen, diezelfde vezels die nu nog zo keihard gillen, als kleine kittens zullen spinnen, omdat alles veel beter zal voelen dan wanneer je niet was gesprongen. Dus steeds wanneer ik mentaal naar adem hap, stel ik me dat heerlijke gevoel van erna voor en probeer ik erop te vertrouwen dat het heus wel allemaal goed komt. Het ontbreken van rituelen betekent alleen maar dat de mogelijkheden oneindig zullen zijn en dat alles wat zal gebeuren, mogelijk ooit tot een nieuw ritueel zal uitgroeien.

Opnieuw

Ooit deed ik een week lang een theatercursus bij Buitenkunst met de titel Opnieuw. Het idee was dat je ging herhalen, op een manier waarbij iedere herhaling een nieuwe eerste keer was. Zo sprong ik ruim een halve dag enthousiast omhoog alsof ik nog niet eerder gesprongen had, en moest ik zeker anderhalve dag steeds weer opnieuw in slow motion in eenzelfde tempo naar beneden zakken en weer opstaan. We kregen een tijdsduur (de duur van een lied, vijf minuten vanaf nu) en mochten ons tempo niet versnellen of vertragen. Het klinkt vast allemaal niet heel erg spannend, maar ik heb nog steeds warme herinneringen aan die week. Ik kwam er namelijk achter dat er ontelbare manieren zijn om iets wat hetzelfde lijkt op een andere manier te doen.

Het voelt alsof ik nu ook opnieuw ga beginnen. En dan heb ik het niet over het nieuwe jaar, en de twaalf lege maanden die voor me liggen en die ik mag gaan inkleuren. Tien jaar geleden studeerde ik af, ging ik op zoek naar werk, en vond ik langzaam mijn weg. Ik ontdekte wat ik leuk vond en wat ik echt niet wilde. Ik hopte van klus naar klus, tot ik uiteindelijk besloot het zekere voor het onzekere te nemen en een 'echte' baan te zoeken. En door een mooie speling van het lot werd de baan waarvan ik bij mijn sollicitatie wist dat hij voor mij was ook echt de mijne.

En nu, na zes jaar op een heerlijke plek gewerkt te hebben, kies ik het onzekere voor het zekere. Ik duik in een nieuw avontuur, waarin ik ga proberen te doen wat ik nog niet zo goed kan: mijn hart volgen. Ik ga proberen de dingen te doen die ik echt wil doen, maar die ik eigenlijk veel te eng vind om te doen. En steeds vaker denk ik aan de cursus die ik jaren geleden deed, en het plezier waarmee ik een week lang zonder veel moeite naar beneden zakte en mezelf weer omhoog duwde. Wanneer mijn dagelijkse paniekaanval langs komt en het voelt alsof ik in een bad ijskoud water spring, focus ik me er maar op dat ik steeds weer omhoog kwam. Zo zal het in de echte wereld ook vast gaan.

Ik begin opnieuw.